We hebben niet alleen internetproblemen in Mugana en Bukoba maar we voeren ook nog een strijd met Waarbenjijnu. Met andere woorden het lukt niet zo makkelijk om jullie van onze verdere reis op de hoogte te houden.

Woensdag 21 mei.
De taxi via Sr. Liberatha besteld om naar Bukoba te gaan. Over de prijs valt niet veel te onderhandelen helaas, maar dan hebben we de taxi ook wel helemaal voor onszelf. Op naar het Post office van Bukoba postzegels kopen voor de verzameling van zwager Mart maar ook om ouderwets post te versturen. Ik heb mijn postzegels zo, maar Wies moet nogal wat strijd voeren aan het andere loket waar ze in derde instantie moet zijn. Ook de aanschaf van de collectie lukt niet bij het loket, waar staat dat je ze daar moet kopen. Als Wies bij weer een ander loket geholpen wordt, wordt er iemand anders bijgehaald om dit te regelen. Dat had ook door de andere loketmedewerker kunnen gebeuren, maar this is Africa. De verkoper in kwestie wil eerst weten over welke setjes het gaat, is even weg. Out of stock, maar uiteindelijk is hij terug met een sleutelbos om de "vitrine" te openen. Wij krijgen het laatste setje "Afrikaans wild" mee. Alsof het echt bijna uitgestorven wild is, nemen we dit vol eerbied aan. Zelfs de zegels zijn "gekild" door punaisegaatjes. Een waar collector's item voor Mart. Maar this is Africa
We hadden gisteren Stanslaus, een door Jos Duindam gesponsorde student, beloofd dat we bij aankomst in Bukoba hem zullen bellen. Dit nog niet direct gedaan omdat we ook niet zo makkelijk kunnen zeggen waar we precies zijn en we ook wel even alleen willen wennen en verkennen. Na een uur toch maar gebeld dat we er zijn; binnen 2 minuten springt er pal voor ons iemand van een pikipiki af en vliegt ons in de armen. Stan dus.

Eerst maar eens koffiedrinken in een tearoom. De koffie smaakt er echt naar thee; blijkbaar gebruikt men in een tearoom theewater om (oplos)koffie te maken; this is Africa. Daarna door naar de bookshop om een plattegrond van Bukoba te kopen of een kaart van Tanzania. Niets van dit alles. Dan maar een rondleiding van Stan door de stad en kijken of er toch ergens een plattegrond gescoord kan worden.

Via de drukke markt naar Father Deo die bij het bisdom werkt. Bij een kantoor naast de juist prachtig opgeknapte 60 jaar oude kathedraal treffen we onze father Deocratius

Een en al enthousiasme met onze komst. Hij vertelt over de bosaanplantsamenwerking met Jos en over een housingproject voor weduwen. Hij wil daarvoor naar Amerika gaan om fondsen te werven. Een huis zou $ 900 moeten kosten. Natuurlijk heb ik hem ook iets over de WakaWakaformule verteld. Na een hartelijk afscheid en een bezoek aan de fish pond- annex kippenfokproject van Father Deo naar de beach om te lunchen. Bij het Victoriameer aangekomen worden we verrast door de voor een meer behoorlijk grote golven en we zien ook dat er gezwommen wordt. Na een klein uurtje lopen komen we bij een strandtentje. Een winderig terrasje bij het strand is ons deel. De kuku is er heerlijk. Uitgebreid met Stan gesproken over zijn toekomst. Hij wil maritieme logistiek gaan studeren. Ik kan me bij de studie wel iets voorstellen maar om als burger van een "landlocked" -land zoiets te gaan studeren! Gelukkig wil hij ook nog iets anders overwegen en bij het woord community development opper ik wat andere wegen die hij kan inslaan. En bij voorkeur binnen een netwerk met anderen zoals Joseph, Father Deo en natuurlijk de WakaWaka Foundation of Greenchoice. Hij blijkt zelf ook met een fish pond project bezig. Afgesproken dat hij zaterdag ook bij ons gesprek met Joseph aanwezig zal zijn.
Na zo'n twee uur verder via een binnendoorweggetje naar de haven om een kaartje te kopen voor de Ferry naar Mwanza. Blijken we niet echt genoeg geld mee te hebben. TIA. Dat wil zeggen dat wij al Afrikaans zijn en net zoals vaker geen geld voor iets hebben. Dus toch maar geen kaartje gekocht. Terug naar Bukoba, op ons verzoek te voet zodat we meer zouden zien. In het centrum willen we een taxi naar huis nemen, maar het lijkt Stan wel een goed idee om ons even zijn visvijverproject te laten zien, het is toch onze richting uit en hij zal dan met een pikipiki teruggaan. Omdat de toegangsweg naar het hinterland dicht is wil hij met de door ons afgehuurde taxi een andere weg uitproberen. Door de vele regen is deze weg zelfs voor een Toyota niet meer begaanbaar. Ik zie ons niet in de modder een auto eruit duwen. Terug naar de andere weg. Daar mogen we dan toch over de pas geasfalteerde weg - die trouwens nog geen 500 meter lang was. Na enkele kilometers is ook de verdere weg voor de taxi te slecht en besluit Stan om maar te gaan lopen. De taxi wacht wel en hij moet bovendien ergens zien te draaien. Omdat Stan volhoudt dat het 'very close' is, gaan we desondanks met een beetje wantrouwen mee. Very near is uiteindelijk nog een half uurtje lopen. Ergens ver weg in een dal waar al een vijver ligt, heeft hij zijn vijvers gepland. Gelukkig is er veel stromend water. De mensen zullen binnen een week beginnen met dijkjes en verdere voorbereidingen. Op al mijn vragen heeft hij wel een afdoend antwoord. Het zal allemaal dit jaar wel goed komen verzekert hij ons. Er zal nog door de gemeente een weg aangelegd worden, alle planten en struiken eruit en alle dijkjes klaar. Er zal door de overheid bovendien een heel nieuw dorp ter plekke aangelegd worden en dus komt er ook de bijbehorende infrastructuur. Eerst zien dan geloven. Maar TIA zal ik maar zeggen. Een paar dagen later krijg ik deze foto toegestuurd.

This is also Africa
In het halfdonker via een andere weg terug naar de taxi en maar hopen dat we niet heel laat in Mugana terug zijn. Bij de grote weg afscheid genomen van Stan en wij met de taxi naar Mugana terug. Slechte weg toch en rond 19 uur zijn we weer "thuis". Koude hap op tafel en weer eens kijken wat te doen. De TV brengt en DVD speler brengen uitkomst en de oude oorlogsfilm Rosenstrasse is de moeite waard. Daarna nog een stuk van de verfilming over het leven van Zr. Theresa herself gezien. De Albanese Theresa heeft niks te maken met de orde van de Zusters van Theresa. Gescheiden werelden.
Die nacht regent het weer en wel heel veel. In combinatie met de harde wind stroomt op de bovenverdieping wel een centimetertje water onder de deur door. Laat ik nou net mijn tas met alle papieren op de grond hebben staan. Als we bovenkomen voor ons ontbijt zijn Editha en Liberatha druk aan het dweilen en liggen er al allerlei papieren te drogen. Maar dat zal zo zeker niet drogen en hoogstens ooit - als we al lang en breed in Tanzania zijn - als een aan elkaar geklit en muf stinkend stapeltje uit elkaar gepeuterd moeten worden. Dus even een half uurtje alle vellen los van elkaar leggen.

Lees ik net in een infopaper over Bukoba dat het er 2 meter per jaar regent, 2,5 keer zoveel als in Nederland. En in mei ook toch zeker 30 cm. this is Africa.

Donderdag 22 mei.
Afspraak met Filemon over de Mugana Library. Hij kwam samen met Silvestre en we kregen een rondleiding en uitleg in de zeecontainerbieb.

Veel Amerikaanse boeken en zeker voor kinderen die nog nauwelijks Swahili kunnen lezen, is dit niet direct ideaal. Silvestre zei dat hij wel eens wat las, zoals boeken over de vroegere Amerikaanse presidenten. Maar ik betwijfel of er nog iemand anders geïnteresseerd is. En wie leest er een boek over de taal van de Cherokee indianen! Mr. Bas (Waldekker van Greenchoice) had er stroom aangelegd en nu stonden er twee Dell computers. Wellicht een nieuwe publiekstrekker. De beter bestudeerde Tanziaan zou er wat aan kunnen hebben of wellicht iemand van het ziekenhuispersoneel of de verpleegopleiding. 's Middags met beide heren op een uurtje loopafstand de boomaanplant van een tiental weduwen bezocht. Wies krijgt onderweg steeds de vraag te horen of Mami Wies nog niet moe is.

De bomen staan als heel jong boompje en al iets oudere boom door elkaar. Inheems, fruit en dennenboom, zeg maar een gemengd bos. Tenminste zolang er geen brand uitbreekt. Wat de fruitbomen betreft heeft een toevallig langskomende buurman zijn twijfels. Hij stelt dat er door de vele boskap de apen binnenkort deze richting uitkomen en dat er van het fruit weinig meer over zal blijven. Je kunt ook niet aan alles denken, denk ik dan maar. This is Africa.
Terug naar huis.er zit weer een de hard werken erop. Morgen vrijdag een vrije dag. Dan gaan we op eigen houtje naar de stad.

Vrijdag 23 mei.
Ik heb gelukkig nog een eigen plattegrondje van de stad gevonden in mijn natte papieren. Dus wat kan ons nu nog gebeuren in de grote stad Bukoba. We zwerven wat rond en zijn op zoek naar WiFi. Het lijkt wel of ze het hier niet kennen. Op een plaats blijkt het wel aanwezig maar werkt het niet. Iemand op straat verwijst naar de Vodacomwinkel of adviseert naar de bank te gaan. Daar zou gratis WiFi zijn. Dat blijkt helaas niet te zijn. Dan maar wat rondlopen en bij het Walk Garden hotel geprobeerd. Daar brengen ze ons na een half uur wachten een apparaatje met USB-aansluiting. Kan niet op een Apple helaas. Wel worden er die dag onderstaande mails bij mij bezorgd, blijkt achteraf.
Hi my dear mzee Jos and Mr bas today was very nice day to meet Mr Hub and his wife Ruiz i am not sure of the spellings , but it was a great day, mr Jos you are right with what you said to me about mr Hub he is real good adviser, with good community development plans, i real have en impressed to study community development degree course, because he likes to work for community like you and me to. so what do you think about me to study community development degree course? he explained much to me about sea works,i told them about my historical background with workkfoundational and my future plans, i also took them to the bukoba market, father deo's office they got something about caritas, we went to father deo's fish ponds, workgard hotel , kiloyera touristic office, bukoba coop hotel, Bukoba ships port,then we went back to Bukoba town and finally we went to our fish pond site though it was almost half an hour left to be dark , it was 18:30pm African time, so they shown real love to the fish pond project, then he gave good comments, now let us give big up to them!!. goodnight to you all,stanslaus
en deze
Hi Mr Hub i will keep saying that you are unique person i real thank you for the good direction you have given me. May God you bless abundantly. greetings to your wife i love you all, see you tomorrow ,Stanislaus
Daar doe je het toch voor.
In de kantine van het politiebureau dat ook voor derden open is een Tanzaniaans kippetje met Palau genuttigd.
Wij naar het ticket office van de Ferry, blijkt die gast net tot 2 uur met middagpauze te zijn. In Tanzaniaanse tijd tot 8 uur, maar dat komt omdat ze hier bij het begin van de dag met de tijd beginnen te tellen. Het is maar een weet. Als je het niet weet zou je om 8 uur 's avonds terugkomen. Nu met een pilsje in de "wachtkamer" de tijd doorgebracht. Met twee eersteklaskaartjes voor de cruise naar Mwanza rijker weer terug naar Bukoba geslenterd.

Recente Reisverslagen: